|
Als je leeft in een solide huis met technologie die blijkbaar garant staat voor je veiligheid, dan heb je meer kans om te vergeten van waar je echte bescherming komt. De moderne cultuur bevordert een gevoel van zelfgenoegzaamheid en menselijke macht, een „we hebben het onder controle" mentaliteit. We hebben minstens evenveel inspanning nodig om dat te controleren als in de oude tijden.
Je koos het voorbeeld van de Soeka, maar we kunnen de relevantie van alle mitswot aantonen. De redenen en de voordelen die wij begrijpen zijn niet de uiteindelijke redenen voor de mitswot, ze zijn alleen de elementen waarnaar we kunnen verwijzen. De ultieme redenen liggen buiten ons bereik, omdat de mitswot worden gegeven door de ultieme bron van de werkelijkheid, natuurlijk zijn ze relevant vandaag de dag. Maar zelfs op het beperkte niveau dat we ze kunnen begrijpen kunnen we hun tijdloze relevantie aantonen.
Welke andere feesten zijn irrelevant in de moderne tijd? Pesach, dat de boodschap van vrijheid leert? Sjavoeot, het geven van de Tora? Poeriem ‑ wanneer we leren de verborgen hand te zien achter de natuur? Chanoeka ‑ de oorlog tegen de Griekse anti‑spirituele ideologie die probeert onze spirituele identiteit te vernietigen? Tisha B'Av ‑ rouw en berouw veroorzaakt door alle holocausts en verwoestingen, uit een ver, zowel als uit een recent verleden?
Welke mitswot? Zeg me niet dat koosjer eten gezondheid is, en dat nu ons voedsel vandaag veilig en gezond is, het kasjroet irrelevant is. Koosjer voedsel heeft niets te maken met de gezondheid (heel de Tora heeft secundaire voordelen die de inachtneming ervan vergezellen, maar ze zijn alleen de randverschijnselen.) Niet koosjer voedsel is geestelijk ongevoelig, niet ongezond. De Tora is vooral een spiritueel pad, niet een sociale en medische gids.
Een populaire vervorming van de Tora suggereert dat de Sjabbat wetten er zijn omwille van de „rust", en alle dingen die niet meer de inspanning vereisen die ze ooit wel nodig hadden, zijn nu toegestaan. Maar Sjabbat heeft niets te maken met rust in de fysieke zin. Wat op Sjabbat verboden is, dat is creatieve activiteit, werken is niet verboden. De mate van inspanning is niet relevant, en zo is het altijd geweest. Sjabbat is een dag van afzien van creatie, een dag van consolidatie van de prestaties van de afgelopen week, een anticipatie van de volgende wereld waar de hele schepping ophoudt te bestaan, een ervaring van de bestemming die de reis zijn betekenis geeft.
Dat is nog altijd net zo relevant. Wat betreft de secundaire voordelen, de eenvoudige vreugde van het familie samenzijn op Sjabbat, zonder media onderbreking, niet te hoeven vliegen van de ene activiteit naar de volgende, dat zo kenmerkend is voor de week, is van onschatbare waarde. De hoogwaardige tijd die huwelijk en gezin nodig hebben, een volledig ongestoorde rust, die Sjabbat brengt, mensen die deze ervaring niet hebben, kunnen geen idee hebben van wat ze missen.
zwi goldberg
